تفاوت حقوقی و عرفی نامزدی

برای درک بهتر این موضوع، باید به تفاوت دیدگاه حاکم بر قانون و عرف در موضوع کاندیداتوری نگاه دقیق تری داشته باشیم. به طور سنتی، زن و مردی که ازدواج کرده اند اما هنوز به یک سقف نرسیده اند، نامزد می گویند; در حالی که از نظر قانون با اعمال صیغه رازداری، روابط زناشویی خاصی بر طرفین تحمیل می شود و آنها را زن و شوهر می نامند. نامزدی در قانون مدنی صرفاً یک توافق بین طرفین است که به منظور ازدواج آینده منعقد می شود. بنابراین، زن و مرد می توانند در هر زمانی آن را مختل کنند. بدون پایبندی به تعهدات و الزامات بعدی. همچنین این جدایی مستلزم صدور حکم طلاق و تشریفات مربوط نخواهد بود.ماهیت مرحله نامزدیاگر رابطه زن و مرد طبق ضوابط و بدون اشکال شرعی باشد، باید بررسی کنیم که آیا طرفین تعهدی به طرفین داده اند که نمی توانند آن را به هم بزنند، یعنی آیا یکی از طرفین می تواند اجبار کند. دیگری ازدواج کند چون خواستگاری انجام شده است. آهسته. تدریجی؟ در این خصوص باید گفت که نهاد نامزدی هیچ گونه تعهد و الزامی برای ازدواج طرفین ایجاد نمی کند. تا زمانی که این زوج ازدواج نکرده باشند، هر یک از آنها می توانند تصمیم خود را تغییر دهند. اصل این حکم ریشه در توجه ویژه ای دارد که قانونگذار ما به نهاد «خانواده» و «نکاح» داشته است و نمی خواهد که طرفین تحت هیچ فشاری مجبور به تصمیم گیری شوند. خواست قانونگذار این است که طرفین با اختیار این مسئولیت خطیر را بپذیرند.توضیح حقوقی آزادی در اخلال در نامزدیمرحله نامزدی تا حدودی شبیه مرحله «پیش عقد» در سایر عقود است و با نتیجه قرارداد اصلی یعنی ازدواج همراه نیست. بدین معنا که هم چیزهایی که در عقد اصلی جایز است (مانند جماع) برای طرفین امکان پذیر نیست و هم تعهدات و تعهداتی که از عقد نکاح ناشی می شود (مانند نفقه و مهریه) ایجاد نمی شود. به عبارت ساده تر، زن و مرد در دوران نامزدی مجاز به داشتن رابطه جنسی با یکدیگر نیستند. همچنین مرد تعهدی به پرداخت نفقه یا مهریه زن ندارد وکالت...